En dan ineens rijd ik de straat weer in waar ik woon, tussen de geparkeerde auto’s en onder de bomen door van de straat die ik zo goed dacht te kennen. Een vertrouwd beeld dat even helemaal uit mijn systeem was verdwenen. Het lijkt zo lang geleden dat ik hier voor het laatst was. Toch reed ik hier slechts acht dagen geleden weg.
Tijd is een raar iets. De dagen vlogen voorbij en toch heb ik het gevoel maanden weg te zijn geweest. Het geeft me een blij gevoel. Maar het raakt me ook. Misschien is thuiskomen wel het mooiste van zo’n hele week fietsen in de Alpen.
Het geeft me een blij gevoel. Maar het raakt me ook.
Een dikke brij herinneringen gaat door mij heen. Wat was nou ook al weer op welke dag gebeurd? Alle gebeurtenissen van de MTB-week in Livigno lijken wel in een blender te zijn gestopt, even goed geroerd, waarna het weer terug in mijn hoofd is gegoten. Alles loopt door elkaar. Grimmige klimmen. Snelle afdalingen. Paadjes met los puin. Italiaanse ijsjes. Blauwe luchten. Groene hellingen. Turquoise bergmeren. Schaafwonden. Gebroken derailleur padjes. Brede stroken ivoor in lachende gezichten. Lege bidons. Snake bites. Gebogen ruggen in de volle zon. En terwijl al deze gedachten door mij heen schieten, voel ik de randjes, waar mijn mouwen stoppen en ik te weinig zonnebrand gesmeerd heb, trekken.
Ik moet mijn gedachten ordenen
Wanneer is ook al weer wat gebeurd? De eerste drie dagen zijn nog wel uit elkaar te houden.
Op dag één reden we het infietsrondje. Dit rondje is uitermate geschikt om de lange autorit uit het systeem te werken. Even de benen los. Even de spierspanning controleren. Even wat frisse lucht door de longen.
Rond vijf uur stappen we op de fiets om deze twaalf kilometer af te leggen. Na een kort stukje asfalt mogen we aan de overkant van het dal gelijk een stijl pad op. Ik begin gelijk te hijgen en mijn benen voelen direct zwaar. Ik maak me zorgen om mijn conditie en zie aan de blikken om mij heen dat ik niet de enige ben. Gelukkig vlakt het paadje af en glooit vervolgens prachtig mooi, op en neer, langs de flanken van de helling. Al kletsend fietsen we over brede paden naar het hotel terug.
Dag twee is ook nog helder. We beginnen met een techniek training, “hoe fiets ik krappe bochten?” Op een grasveld naast het hotel fietsen we met ons voorwiel om pionnetjes heen terwijl het achterwiel er voor langs moet. Een oefening in balans, kijken en gewichtsverplaatsing. Nog geen uur later komen we op een plek waar we vier haarspeldbochten voor de kiezen krijgen. Ook aan het eind van deze eerste dag zullen we nog een stuk of acht van deze bochten mogen nemen. En ook al gaat het nog niet vloeiend, de kiem is gelegd.
Op deze tweede dag wordt er ook veel tijd vrij gemaakt om de manier van remmen te behandelen. Remmen in de bergen gaat behoorlijk anders dan in ons vlakke land.
Op dag drie van deze reis gingen we de hele dag met de lift omhoog, om vervolgens vele kilometers lang, op snelheid, bochten en hobbels te oefenen. Hieraan vooraf ging ook een clinic “houding, balans en kijken”.
Maar dan?
Ik weet nog dat we op dag vier begonnen met het oefenen van de Manual en de Pedal kick. Twee bewegingen die het mogelijk maken je voorwiel over een obstakel heen te zetten. Dat deden we op een prachtig plekje bij een bijna droge rivierbedding. Maar daarna? Gingen we toen naar die stuwmeren, omsloten door majestueuze bergen? Die steile klim, vol in de zon, waar de helft moest afstappen?
Langs dat berghutje, midden op een groot grasland waar we op het terras genoten van een koud drankje? Of was dat weer een dag later?
En werden we op de vijfde dag door een busje afgezet op de grens met Zwitserland, waar we een prachtige trail fietsten en ons een adembenemend panorama werd getoond op de gletscher bij de Bernina? En was het op dag zeven dat we, na een tocht over een kaal maanlandschap uitkwamen bij een wc die in de rots was uitgehouwen?
Ik weet het echt niet meer. Zoveel hoogtepunten dat ik ze niet meer uit elkaar kan houden. Het was in ieder geval een onvergetelijke week en dat is het belangrijkste. Wanneer precies wat is gebeurd is dan niet meer zo belangrijk. Gelukkig kunnen we met de foto’s nog genoeg nagenieten.
Deze reis ook beleven? Dat kan!
In september gaan we namelijk weer en we hebben nog plaatsen vrij. Bekijk de reispagina voor de exacte data, informatie en prijzen:
